Znamenita dela Dostojevskog

Kultura/zabava

Fjodor Mihajlovič Dostojevski, ruski pisac ali i jedan od najznačajnijih pisaca kako ruske, tako i svetske književnosti. Iako njegova dela pripadaju stilu realizma predstavljaju dela koja su otvorila put prelaska u modernistički stil pisanja romana jer je njegovo stvaranje u epohi modernizma postalo uzor načinu pisanja romana. Osnovna forma njegovih romana koja obuhvata celinu, dominantnu naraciju i karakterizaciju likova pripada realizmu. Međutim, prožimanje dela polifonijom, dramatičnim dijalozima i filozofskim raspravama je omogućilo otvaranje puta ka prelasku u modernizam, po mnogima se smatra da je njegovo stvaranje preteča i egzistencijalizma. Fascinacija ljudskom psihom i savešću se provlači kroz njegova dela i do detalja razrađuje pa je prepoznat i kao osnova temelja nastanka psiholoških romana. Stvarao je novele, kratke priče i romane. Neki od najpopularnijih dela Dostojevskog su:

Bedni ljudi

Roman Bedni ljudi je objavljeno 1846. godine. U pitanju je prvo delo Dostojevskog. Napisano je u formi pisama između mlade junakinje i starijeg činovnika. Ova forma osvetljava uzajamnu naklonost glavnih aktera, uzvišenu čistotu njihovih duša uprkos siromaštvu u kojem se nalaze kao i mnogobrojne likove koji se otkrivaju u delu. Zajedno dočaravaju bedu života prosečnih, običnih ljudi u Rusijitog vremena. U ovom delu su postaljene sve teme kojim se bavio u kasnijim delima, a to su: život malog čoveka, siromaštvo i njegov uticaj na slamanje ljudskog duha, socijalna nepravda, razmišljanje o Bogu sa izažavanjem nedoumica, posrnule devojke, prestupi i pokajanja.

Zapisi iz mrtvog doma

Delo Zapisi iz mrtvog doma, objavljeno 1861. godine, se bavi temom zatočeništva u sibirskom zatvoru. Sam autor je proveo četiri godine u jednom od ovih zatvora što mu je omogućilo da stvori jedinstven opis života u sibirskom zatvoru ali i razradi karaktere zatvorenika koji se nalaze u delu. Roman prati život jednog zatvorenika prema spisima nastalim u zatočeništvu a pronađenim posle njegove smrti, naravno reč je o fiktivnom liku. Ovaj roman važi za jedan sa najbogatije urađenim karakterološkim spisima u istoriji književnosti, posmatrano kako sa književnog tako i sa psihološkog i antropološkog aspekta.

Zločin i kazna

1866. godine je objavljeno delo Zločin i kazna koje predstavlja prekretnicu prema modernom stilu romana. Roman prati siromašnog studenta kroz planiranje i sprovođenje zločina a zatim i njegovo nošenje sa učinjenim. U suštini tema romana je savest pojedinca u različitim fazama zločina počev od faze planiranja, odnosno početnog opravdavanja zločina sve do kajanja.

Braća Karamazovi

Krunu stvaralaštva je postavilo poslednje delo koje je pisano tokom dve godine a objavljivano u nastavcima u časopisu „Ruski vjesnik“ sve do poslednjeg dela koje je objavljeno u novembru 1880. godine. U pitanju je filozofski roman koji ispituje slobodu volje, hrišćansku etiku, otuđenost. Kroz „karamazovštinu“ pisac predstavlja podvojenu

ličnost koja je karakteristična za likove predstavljene u romanu ali preuzetu iz stalnih sukoba između ljudi. Ona ističe koliko su ljudi nemoćni da nadvladaju nagonski deo svoje prirode. Pored navedenog, roman se bavi i psihološko-kriminalističkom temom koju čine ubistvo starog Karamazova, istraga i suđenje. Radnji se dodeljuje i treći tok, nota ideološkog karaktera uz religiozno-filozofski karakter. Kompleksnost teme se ističe sa četvrtim tokom, melodramsko-humanističkim karakterom koji daje jasniju sliku socijalnih okolnosti i zbivanja.

Srodni tekstovi:

Znamenita dela Dostojevskog

Bedni ljudi

Zapisi iz mrtvog doma

Zločin i kazna

Braća Karamazovi

Koliko danas generalno zarađuju kozmetički saloni?

Najbolji načini da kupite efikasna kolica za bebe

Mesta u okruženju koja pokreću adrenalin: Gde otići?

Reklamni materijali: Ključni elementi za uspešnu marketinšku strategiju